Historie

Korte geschiedenis van het ras

De naam Maine Coon is afgeleid van de staat Maine in de VS, waar de kat oorspronkelijk werd aangetroffen. Coon staat voor Raccoon, dat wasbeer betekent en verwijst naar de sterke gelijkenis tussen de geringde lange staarten van deze katten en van wasberen. Maine Coons zijn al vanaf 1895 op verschillende kattententoonstellingen in Amerika te zien geweest. Er is een legende dat de Maine Coon een kruising zou zijn tussen de inlandse boerderij katten en een Raccoon (wasbeer), maar dat is genetisch gezien onmogelijk, al is het wel een leuk verhaal.

 

De Maine Coon was destijds een erg populair ras, totdat de Engelsen de Perzische langhaar in Amerika introduceerden. Vanaf die tijd werd de Maine Coon niet veel meer aangetroffen op kattententoonstellingen, maar als huisdier en verdelger van schadelijk ongedierte bleef het ras, voornamelijk in en rond de staat Maine, onverminderd populair. In 1951 pakten verschillende fokkers en liefhebbers de draad weer op. In datzelfde jaar werd de eerste rasvereniging voor de Maine Coon opgericht en startte men met het organiseren van speciale shows waarop alleen Maine Coons welkom waren.

 

De officiële rasstandaard voor de Maine Coon werd pas in het jaar 1967 opgesteld en het heeft daarna nog ruim 10 jaar geduurd voordat het ras als zodanig door de meeste kattenverenigingen werd erkend. De Maine Coon is een van de oudste oorspronkelijke rassen van Amerika, maar pas in 1976 werd de eerste Maine Coon in Europa gesignaleerd en in 1982 werden ze door de Fife erkend. Sindsdien is de Maine Coon een zeer geliefd ras met een nog steeds stijgende populariteit. 

 

 

Uiterlijk

De Maine Coon is een heel natuurlijk ras met een zware halflange vacht die hem goed beschermt tegen het barre klimaat dat heerst in het noorden van Amerika. De Maine Coon is het grootste kattenras ter wereld. De Maine Coon heeft een lang en stevig lichaam met een brede borst en stevige middellange poten, tussen zijn tenen heeft de Maine Coon plukjes haar, zodat zijn voeten als sneeuwschoenen kunnen fungeren. Het haar op de kop en de schouders is korter dan de rest van de vacht, maar vooral de katers hebben een prachtige volle kraag, broek en een weelderige lange pluimstaart. De kin en de kaak zijn stevig en middelmatig lang, waarbij de snuit als geheel vierkant moet zijn. Vooral katers hebben een krachtige karaktervolle kop met grote wijdgeplaatste oren die open en breed zijn aan de basis met zowel in als op de oren weelderige pluimen. De pluimen op de oren zijn niet verplicht maar wel gewenst, en wij streven er dan ook naar om Maine Coons te fokken met zulke oorpluimen en groot van type. Over de grootte en het gewicht van de Maine Coon wordt schromelijk overdreven. Toch weegt een volwassen poes al gauw 5 kg en een volwassen kater kan tussen de 7-8 kg wegen en dat is voor een kat toch een flink gewicht. De Maine Coon is een laatbloeier, pas op de leeftijd van 3-4 jaar heeft hij zijn volledige grootte, type en vacht bereikt, dus goed en voldoende voedsel om te groeien is in de eerste jaren erg belangrijk. http://www.mainecoon.nl/

 

Ras beschrijving

Kop: Gemiddelde breedte en hoge jukbeenderen. De stevige kin vormt een rechte lijn met de neus en de bovenlip. Van de zijkanten gezien vertoont de neus een licht hoogteverschil.

 

Ogen: groot, licht ovaal en staan enigszins schuin. Oren: groot en breed aan de basis. Ze zijn hoop op de kop, wijd uit elkaar geplaatst en ze lopen puntig toe.Typerend zijn de oorpluimen die vanuit de binnenkant van het oor naar buiten toe krullen. De lynxpluimpjes zijn erg gewenst. Lichaam: Het is het grootste, gedomesticeerde kattenras dat we kennen, vooral de katers hebben hierin een naam hoog te houden. Het gespierde lichaam is langer dan hoog, met een brede borst. De gespierde poten zijn van gemiddelde lengte, met zware botten en de grote, ronde voeten vertonen kleine haarpluimpjes tussen de tenen. Staart: lang, die teruggelegd over de rug minimaal tot aan de nek moet reiken.

 

Vacht: dicht, halflangharig die op de buik, de flanken de staart duidelijk langer is. Een kraag is gewenst. De structuur van de soepel vallende vacht is afhankelijk van de kleur. In de zomer is de vacht doorgaans een stuk korter dan in de winter, maar de staart blijft altijd volbehaard. Soms hoef je de Maine Coon vacht niet te kammen en in sommige gevallen wel.

 

Kleuren: De Maine Coon komt alleen voor in de zogenaamde natuurlijke kleuren, zwart, blauw, rood, en crème, al dan niet met witte aftekeningen, een tabby tekening of een zilverwitte ondervacht. De kleurverdeling is van ondergeschikt belang. Alle kleuren en tabby patronen met en zonder wit zijn toegestaan, behalve pointaftekeningen zoals je die bij siamezen ziet en de burmese factoren. De oudste oorspronkelijke en nog steeds zeer gewilde kleur is brown tabby (eventueel met wit).

 

Karakter: Onder het misschien wat wilde uiterlijk van de Maine Coon verbergt zich een aanhankelijke kat met een zeer tolerant karakter. Hij is niet opdringerig, maar wel speels (sommigen apporteren ook) en intelligent. De Maine Coon is een aanhankelijke, zachtaardige en tolerante kat die niet graag vecht. Ook tegenover andere katten is hij tolerant, net als tegenover andere diersoorten zoals bijv. honden. Van nature rustig van aard en goedgehumeurd zal hij niet gauw zijn nagels gebruiken en vechtpartijen bij voorkeur uit de weg gaan. Over het algemeen gaan ze goed om met andere katten en als de kennismaking al op jonge leeftijd heeft plaatsgevonden, zal ook de omgang met honden niet op problemen stuiten. Ten opzichte van mensen en kinderen is de Maine Coon zeer vriendelijk. Dankzij hun grote aanpassingsvermogen voelen ze zich zowel op het platteland als op een bovenwoning in de stad thuis. De meeste worden graag geaaid en geknuffeld, en zullen een wekelijkse borstelbeurt als een aangename afwisseling van de dagelijkse gang van zaken beschouwen.

 

De Maine Coon is een beetje gereserveerd tegenover vreemden, maar iemand die hij al 2x gezien heeft is vaak geen vreemde meer voor hem en die zal hij dan ook rustig komen begroeten. Hij is kompleet verknocht aan zijn baas en de rest van het gezin hoort er dan gewoon bij.

De Maine Coon volgt je door het hele huis. Bij ons in huis zelfs tot in de wc en in de douche! U zult verbaasd zijn over het zachte stemgeluid als u voor het eerst een Maine Coon hoort miauwen. Katers zijn in het algemeen wat ondernemender. Poezen zijn vaak wat gereserveerder tegenover vreemden.

 

Het zijn katten met een natuurlijk uiterlijk en een makkelijk te onderhouden vacht. Ze worden iets groter dan gewone huiskatten, namelijk vijf tot acht kilo, waarbij katers iets forser zijn dan poezen. Omdat het ras zich betrekkelijk traag ontwikkelt, zijn ze pas met een jaar of vier volwassen en hebben dan pas hun uiteindelijke type en vacht bereikt. Hun verschijning is imposant door hun los uitstaande vacht, hoge poten en lange, volle staart en geeft een goed gespierde, stevige en krachtige indruk. De brede kop heeft een vierkante snuit met een lichte welving in de neus, grote oren met haarpluizen eruit en het liefst pluimpjes aan de punten. Verwacht wordt dat de kop wordt omlijst door een kraag. De vacht is dicht, kort op de kop, schouders en poten en geleidelijk langer langs de rug en de flanken, met een enigszins ruig- en volbehaarde broek op de achterpoten en lang buikhaar. De vacht is geschikt voor alle jaargetijden; de lange pluimstaart wordt gebruikt om voeten en oren warm te houden als ze zich helemaal oprollen. De vacht is waterafstotend en klit nauwelijks, omdat er weinig ondervacht aanwezig is en is dan ook eenvoudig te verzorgen. Eén keer in de week kammen en borstelen is meestal voldoende, waarbij u de vier 'oksels' niet moet vergeten.

 

Hoewel browntabby de meest populaire kleur is, zijn bij de Maine Coon vrijwel alle kleuren mogelijk. Alleen de kleuren lilac en chocolate en de Siamese point-aftekening zijn niet toegestaan. Afhankelijk of de kat tabby, effen, blauw of zilver is, voelt de vacht stugger of zachter aan. De volgende twee vachtpatronen zijn toegestaan: gemarmerd, ook wel 'classic' of 'blotched' genoemd en gestreept, ook wel 'mackerel' genoemd, tevens is effen mogelijk. Hoewel de Maine Coon goed binnenshuis gehouden kan worden, heeft hij het liefst een uitloop naar buiten.

 

De Maine Coon mag niet met andere rassen gekruist worden.

 

Als u een Maine Coon koopt, let er dan op dat er op de stamboom bij elke voorouder MC staat en geen ander ras staat.In 1951 pakten verschillende fokkers en liefhebbers de draad weer op. In datzelfde jaar werd de eerste rasvereniging voor de Maine Coon opgericht en startte men met het organiseren van speciale shows waarop alleen Maine Coons welkom waren. De officiële rasstandaard voor de Maine Coon werd pas in het jaar 1967 opgesteld en het heeft daarna nog ruim 10 jaar geduurd voordat het ras als zodanig door de meeste kattenverenigingen werd erkend. De Maine Coon is een van de oudste oorspronkelijke rassen van Amerika, maar pas in 1976 werd de eerste Maine Coon in Europa gesignaleerd en in 1982 werden ze door de Fife erkend. Sindsdien is de Maine Coon een zeer geliefd ras met een nog steeds stijgende populariteit. 

 

 

 

Met vriendelijke groet,

 

 

 MC'B Michel 

 

 

 

From LEIDEN the Netherlands